در مهد کوک های ما یک بازی وجود دارد که چهار صندلی به صورت دایره ای می چینند و چهار نفر از این کودکان دور این صندلی های می چرخند و آهنگی می گذارند که با قطع شدن این آهنگ باید کودکان بر روی صندلی نشسته باشند. هر کس ننشسته باشد سوخته است. در حالیکه در ژاپن در همین بازی هر کس بتواند نفر آخر را در کنار خود جای بدهد برنده است. فرق تربیت را ببینید. یکی برندگی را در این می بیند که همه را کنار بزند و دیگری در این می بیند که هر کس انسان دیگری را در پناه خود جای دهد برنده است.

فرق تربیت در این است. بازی ژاپنی از ابتدا به کودکان یاد می دهد که به یاری همدیگر بشتابند و موفقیت را در آن می بینند و لی در بازیهای کودکان ما موفق کسی است که به هر نحوی دیگران را کنار بزند. بیایید فرهنگ خود را اصلاح کنیم.